Ben başladım bunları takip etmeye. Yol bayağı uzundu, hava iyice kararmış, akşam olmuştu.** Karıma, *"Bugün çok samimi olduğum arkadaşım Faruk’la takılacağım, uzun zamandır görüşmedik"* dedim. O da bana, *"Sende mi gelmeyeceksin? İlayda da yok, yalnız bıraktınız beni!"* diye sitem etti. Özür dileyip her şeyin ani olduğunu söyledim ve telefonu kapattım.
Sonra araba durdu. Çocuklar indi ve bahçeli, kocaman pencereleri olan lüks bir eve girdiler. Ben de gizlice bahçeye yaklaşıp onları izlemeye karar verdim. Kızıma neler olacağını görmek istiyordum.
Çocuklar gülüp eğleniyordu. Cam hafif aralık olduğundan her şeyi görüyor ve duyuyordum. Dışarısı karanlık olduğu için beni fark edemezlerdi. İçlerinden ikisi marketten bir şeyler almak için kalktı ve kızım, sabahki çocukla yalnız kaldı. Bu ikisi çıkarken konuşmalarını duydum:
*"Olum, bizim Can bu kaşarı şimdi bir yola getirir. Sabaha kadar hallederiz, gidip bir şeyler alalım bari."*
Bu sözler yüreğime oturdu. Ayrıca içerideki çocuğun adının **Can** olduğunu öğrenmiş oldum.
İçeri baktığımda, Can kızıma iyice yaklaşmış, bir şeyler fısıldıyordu. Sonra ellerini İlayda’nın bacaklarına atıp onu yavaşça yanına çekti. Utangaç kızım, yere bakarak ne yapacağını bilemiyordu.
Can biraz daha yaklaştı ve İlayda’nın dudaklarını öpmeye başladı. Kızım kendini geri çekti, ama Can ısrarla öpmeye devam etti. İlayda’yı kalçalarından tutup kendine çekti ve şimdi iyice sarılıyor, ona dokunuyordu.
Önce çok sinirlendim ve müdahale etmek istedim, ama neler olacağını görmek de istiyordum.
Can, elini kızımın kalçalarında gezdirdikten sonra hafifçe üzerine yatmaya başladı. Narin kızım, ağırlığını kaldıramayıp yere uzandı. Can, önce saçlarını okşadı, yüzünü sevdi ve bunları yaparken hâlâ dudaklarını emiyordu. Kızım adeta kitlenmiş gibiydi, gözlerini sıkıca kapatmış, ne yapacağını bilemiyordu.
Sonra Can, elini cropunun içine sokup kızımın memelerini sıkmaya başladı. Diğer elini bacaklarında gezdirirken üzerinden kalktı ve pantolonunu açmaya yeltendi. İlayda bunu görünce,
*"Can, ne yapıyorsun? Yeter bu kadar!"* dedi.
Can birden sinirlendi ve kızımın yüzüne yaklaşıp,
*"Dershanede azdırıp burada durmamı mı söylüyorsun, kaşar?"* diyerek saçını sertçe çekti.
Kızımın canı yandı, korkuyla *"Ah!"* diye inledi.
Can sinirli bir sesle, *"Ne oldu lan, canın mı yandı, orospu?"* dedi ve daha sert davranmaya başladı.
İlayda durmasını söyledi, Can biraz sakinleşip onu bıraktı ve,
*"Çocuklar uyuduktan sonra halledeceğiz. Uyuma bu gece."* diye fısıldadı.
Kızım üzerini düzeltti, saçlarını topladı. Yüzündeki korku belli oluyordu, ama diğerlerine belli etmemeye çalışıyordu.
Diğer iki çocuk da içeri girdi ve sohbet etmeye başladılar. Aslında neler olacağını biliyorlardı, ama masum kızıma oyun oynuyorlardı.
Beklemeye devam ettim. Yavaş yavaş dağıldılar ve şimdi asıl olaylar başlayacaktı.
Kızımın olduğu odayı tek tek kontrol ederek buldum. Dışarıdan gizlice izlerken ne olacağını bekliyordum. Aslında Can geldiği anda müdahale edip kızımı kurtarabilirdim, ama içimdeki bir duygu beni izlemeye zorluyordu.
Can içeri girdi. İlayda hiç tepki vermiyordu, uyuyor gibi yapıyordu. Ama Can da, ben de biliyorduk ki korku içinde bu anı bekliyordu.
Sonra Can yavaşça İlayda’nın yanına geldi, boynuna küçük bir öpücük kondurdu. Kızım hafif ürktü.
Can bu sefer kızımın yüzünü avuçlarına aldı ve birden öpmeye başladı. İlayda, Can’ın omzuna hafifçe vurdu, ama fayda etmedi. Birkaç kez daha denedi, olmayınca elini omzunda öylece bıraktı.
Can, İlayda’nın sakinleştiğini görünce öpmeyi bıraktı ve yüzüne baktı. Kızım gözlerini açıp utanarak ona baktı, hiç konuşmadılar.
Sonra Can yavaşça İlayda’nın cropunu çıkardı, memelerini okşadı, boynunu öptü ve yavaşça aşağıya inmeye başladı.
Tam o sırada dikkatimi bir şey çekti: **Can, kapıyı tam kapatmamıştı.** Aralıktan diğer iki çocuk olanları izliyor, hatta **kayda alıyordu.**
Kızımı göz göre göre tehlikeye atıyordum…